Een bijzonder jaar

Het is hier nu 2:56, in Nederland is het aftellen bijna begonnen en dan gaat het nieuwe jaar van start. Voor ons duurt het jaar nog 9 uur langer, de oliebollen zijn zojuist gebakken. Een goed moment om terug te kijken op het afgelopen jaar.

Vorig jaar vierden we Oudejaarsavond met vrienden in Nederland, proostend op onze emigratie naar Canada. Na jaren voorbereiding was het dan eindelijk zover, 2014 zou het jaar worden van ons vertrek.

In maart waren we druk met het uitzoeken en inpakken van onze spullen voor de grote oversteek. Het verhuisbedrijf kwam met een enorme vrachtwagen en daar zaten we dan in een 'bijna lege' vakantiewoning. Banen werden opgezegd en het afscheid nemen was nu echt begonnen.

Ons 'Tot Ziens' feestje in april was zeer geslaagd, met dierbaren en vrienden die we 'voorlopig' voor de laatste keer zouden zien. Een mooie maar ook emotionele dag die we zeker niet zijn vergeten.

Daarna nog snel de laatste regeldingetjes en een emotioneel afscheid van familie, de avond voor ons vertrek.

Op 14 april was het dan zover en kwamen we 's nachts aan in Kelowna.  De eerste weken hebben we verbleven in een motel en moest er opnieuw van alles worden geregeld. Dat verliep allemaal erg voorspoedig, een auto, woonruimte en zelfs een baan voor Erik, binnen twee weken hadden we het al voor elkaar.

Daarna was het genieten en nietsdoen, vijf weken rondtoeren door De Verenigde Staten en Canada. Halverwege de reis een bijzonder weerzien met de ouders van Annemarie die we op het vliegveld van Rapid City hebben opgehaald. Opnieuw bijzonder om dit samen te delen maar vooral ook om hen te laten zien  waar we voorlopig zullen wonen.

Begin juli begon het 'echte' leven in Kelowna dan toch echt, Erik begon als 'zelfstandig' woningstoffeerder en ook Annemarie had binnen enkele weken een baan als barista. Desondanks voelde het vaak nog steeds als vakantie, genietend met een glaasje wijn op ons balkon met prachtig uitzicht, echte zomerse temperaturen, een verfrissende duik in het zwembad of het meer en mooie wandelingen in de natuur.

Ook hadden we inmiddels al aardig wat mensen leren kennen en hebben we eind augustus zelfs de verjaardag van Annemarie gevierd met een groep mensen. Ook Philip, Mieke en de kinderen zijn begin augustus gearriveerd en hebben al gauw hun intrek genomen in hetzelfde appartementencomplex als wij.

Ook september zat vol met leuke activiteiten en helemaal bijzonder was het bezoek van onze vrienden Bas en Nancy uit Nederland met wie we een heerlijk weekend samen hebben doorgebracht.

In oktober is Annemarie begonnen met haar werk als forensisch psychiatrisch ambulant begeleider, na haar eerste sollicitatiegesprek kreeg ze te horen dat ze de baan had gekregen. Extra bijzonder omdat we nog maar net een half jaar hier woonden.

In november stond de winter al snel voor de deur met temperaturen die 's nachts tegen de -20 lagen. De eerste sneeuwval was al meteen goed voor een pak sneeuw van 10-15 cm. De winter was begonnen en voor ons aanleiding om de eerste skilessen te boeken.

December stond dan ook in het teken van onze eerste skilessen. Big White bevindt zich slechts op een uur rijden, menig Nederlander kan daar jaloers op zijn. Voor ons is het skiën vooral nog met vallen en opstaan alhoewel zeker Erik al wel de smaak te pakken heeft.

 Ook was dit jaar onze eerste Kerst in Canada, zonder familie maar wel met nieuwe vrienden. Gezellig samen koken en tafelen en ondanks soms ook het gemis hebben we fijne feestdagen gehad.

Tja, en dan is het jaar (bijna) ten einde. We hebben van veel mensen en dingen 'afscheid' genomen maar er is ook veel nieuws in ons leven gekomen, een nieuwe woonomgeving, nieuwe banen en nieuwe vrienden om ons heen.

Ooit vroeg iemand ons eens' Weet je zeker dat je wilt emigreren'?
Wij beiden hebben altijd tegen elkaar gezegd dat we liever onze droom willen volgen dan ooit terugkijken en spijt hebben van datgene wat je niet hebt gedaan.
Ondanks alle voorbereiding, alle ideeën en dromen vooraf; je weet pas hoe het zal zijn als je het daadwerkelijk ervaart.

Wij kunnen in ieder geval zeggen dat we er geen seconde spijt van hebben gehad en we zijn blij en dankbaar dat het afgelopen jaar ons zoveel moois heeft gebracht. Dat 2015 weer veel moois mag brengen.

Helemaal thuis in Canada

Iedere maand proberen we een berichtje op onze blog te plaatsen en het is alweer ruim een maand geleden sinds ons laatste blogbericht. Op Facebook laten we regelmatig weten wat ons bezighoudt maar ook onze niet-Facebook vrienden houden we graag op de hoogte van ons wel en wee in Canada.

Vorige keer lieten we weten dat Annemarie is aangenomen als Forensisch Psychiatrisch Outreach Werker en inmiddels is ze daar begonnen. Ook al betreft het een pittige doelgroep, het werk valt tot nu toe reuze mee. Veel tijd gaat zitten in het heen en weer rijden, afstanden van 200 of 300 km op een dag zijn niet ongebruikelijk. Al rijdend door het prachtige Canadese land, tussen de bergen en de meren is het raar te beseffen dat je nu aan het werk bent in plaats van op vakantie. Soms waan je je hier ook echt wel een beetje terug in de tijd, zo bracht Annemarie afgelopen een voedselpakket naar een gezin dat al liftend bij -12 geprobeerd had om de voedselbank te bereiken, 40km verderop. Of de client die grotendeels buiten woont en zich warmhoudt bij een provisorisch kampvuurtje. 

Afgelopen maand stond ook weer in het teken van allerlei leuke sociale activiteiten, zo gingen we met een grote groep Nederlanders en Canadesen naar de kroeg waar een Nederlandse kennis een optreden had met zijn band, hebben we Mexicaans gegeten bij Wouter en Aura, Erik die sinds deze week deel uitmaakt van de net opgerichte maandelijkse klaverjasclub (alleen voor mannen) en een middagje is wezen schieten (kleiduiven) met Ate, hadden we een gezellige spelletjesavond en pizza gegeten met onze Canadese vrienden, en drinken we regelmatig een bakje koffie met de familie Janssen en hebben we samen heel fanatiek Kolonisten van Catan gespeeld. 

De weken vliegen voorbij met werken en leuke dingen doen met de mensen om ons heen. Van wandelen is er de laatste tijd weinig gekomen en dus hebben we ons verdiept in geocaching, het opsporen van 'schatten' met behulp van onze gps. 

We hebben geprobeerd de top van Mount Boucherie te bereiken waarbij onze tweede poging, samen met Olaf en een iets minder steile route, dit keer wel succesvol was. Vooral Annemarie was trots dat ze de top had bereikt, het was geen lange wandeling maar fysiek wel pittig (voor haar). Dat moest natuurlijk wel worden vastgelegd. 

Ook hebben we onze eerste geocaches gevonden.

Erik heeft het hardlopen weer helemaal opgepakt en is fanatieker dan ooit. Onlangs heeft hij weer een wedstrijdje gelopen in Mission Park Creek. Het lopen door het bos en klimmen en dalen viel hem zwaar maar desondanks is hij toch elfde geworden (van de 100). 

Van het een op het andere moment is hier de kou ingetreden en moet toch ook echt de verwarming aan. De afgelopen nachten was het zo'n -12 graden en kwam de temperatuur ook overdag niet boven 0. Wel schijnt de zon uitbundig en is het zonder al te veel wind prima weer. De sneeuw laat echter nog even op zich wachten en is dit jaar schijnbaar aan de late kant alhoewel de eerste vlokjes al wel zijn gevallen. 

Wij hebben inmiddels onze eerste vier skilessen geboekt en we beginnen half december met onze eerste les. Daarbij vielen we met de neus in de boter want we waren net op tijd met inschrijven voor de beginnerscursus met aan het eind voor alle deelnemers gratis, nieuwe ski's. 

Inmiddels hebben we ook onze nieuwe auto op kunnen halen. We moesten er even geduld voor hebben maar afgelopen week bleek dat hij er eindelijk was. Hij rijdt heerlijk en we zijn nu helemaal klaar voor de winter. 

Annemarie is nog steeds fanatiek aan het bakken, van pompoencake tot gevulde speculaas (waar iedereen erg enthousiast over was) en olijven/tomatenbrood. Met de komende Sinterklaas in het vooruitzicht moet er natuurlijk ook worden gebakken, speculaas en pepernoten.

Het mag duidelijk zijn dat we onze draai wel hebben gevonden en het nog steeds erg naar onze zin hebben. Uiteraard missen we soms wel onze vrienden uit Nederland en familie en het is een fijn vooruitzicht om ze in maart weer te zien. 

Alweer een half jaar in Canada

Afgelopen dinsdag was het precies een half jaar geleden dat we ons Canadese avontuur begonnen en we aankwamen in Kelowna. Wat is de tijd snel gegaan en wat is er in die zes maanden veel gebeurd. We hebben ons vertrouwde leven in Nederland achter ons gelaten om onze droom te volgen, een leven opbouwen in Canada. Terugkijkend mogen we zeggen dat we inmiddels aardig gesetteld zijn; we hebben een fijn appartement, we hebben inmiddels al een aardig sociaal netwerk opgebouwd en de meeste weekenden zitten volgepland met leuke afspraken en activiteiten. Erik had al binnen anderhalve week een baan en hij raakt meer en meer gewend aan het Canadese systeem van werken.

Annemarie is al weer bijna drie maanden aan het werk als Barista bij The Beanery en voor een café latte, Caramel machiato of een Bombay Fog draait zij haar hand niet meer om.

Fysiek is het werk soms wel zwaar dus onlangs heeft ze gesolliciteerd op een baan als Forensic Psychiatric Outreach Worker, vergelijkbaar met het werk als ambulant begeleider. De uitnodiging voor het sollicitatiegesprek was al heel positief maar het bericht dat ze de baan heeft gekregen was helemaal fantastisch. Afgelopen week heeft ze voor het eerst een middagje meegelopen en de eerste indruk was heel positief (van beide kanten). Het betreft een baan van gemiddeld twee dagen per week in combinatie met twee dagen werken bij The Beanery. 

Doordat we nu beiden een baan hebben blijkt wel dat een 2e auto eerder noodzaak dan luxe is. Tot nu toe delen we de auto maar het voortdurend ophalen en wegbrengen kost erg veel tijd en veel energie. Daarom hebben we een gesprek gehad met de garage en uiteindelijk besloten een auto te leasen, zowel Erik als Annemarie zijn (deels) zelfstandig (zzp'er) waardoor het aantrekkelijker is om een auto te leasen. Gezien het werkgebied van Annemarie en de (soms) strenge winters hebben we besloten dat het een SUV gaat worden, model Toyota RAV4. De verwachting was dat we de auto morgen op zouden kunnen halen maar deze blijkt helaas nog niet leverbaar en we moeten nog 2,5 week geduld hebben. Bijkomend voordeel is dat we nu in de winter ook naar Big White skigebied kunnen rijden met onze eigen auto. De voorspelling is dat het skiseizoen begin december van start zal gaan. 

Het zomerse weer is hier inmiddels ook wel tot een eind gekomen, momenteel is het herfstachtig maar de herfst duurt hier meestal maar kort en de winter zal nu snel zijn intrede doen. 

Twee weken geleden zijn we een weekendje naar Chase geweest om de zalmentrek te kijken. We zaten aan het begin van het 'seizoen' dus de rivieren waren nog niet roodgekleurd maar toch hebben we al veel zalmen gezien, heel bijzonder. We hadden ook heerlijk weer en zaterdag zijn Olaf, Claudy, Myrthe en Rianne een dagje mee zalmen wezen kijken. We hebben ook heel wat dode zalmen gezien en vooral geroken... Bah! Helaas geen beren gespot.

 

Vorig weekend zijn we met Philip, Mieke en de kinderen druiven wezen stampen bij House of Rose Winery van Wouter en Aura. Helaas was het koud en regenachtig maar dat heeft ons er niet van weerhouden om met de blote voeten in de druiventon te stappen. 

 

's Avonds hebben Mieke en Annemarie samen gebakken voor de volgende dag, waar we uitgenodigd waren door een Canadees/Nederlands stel om samen Thanksgiving te vieren met een heuse kalkoen op tafel. Na het bakken moest er Risk worden gespeeld en het spelen van spelletjes gaat al op dezelfde manier als in Nederland, Erik heeft zich weer volledig uitgeleefd (tot ergernis van Annemarie) en is nog steeds aan het nagenieten van zijn overwinning. 

Gezien het feit dat we allebei snel werk hebben gevonden is het plan om in het voorjaar naar Nederland te gaan. Inmiddels staat er ook een weekje Jasper op het programma met de familie Dijkstra. Gelukkig hebben wij de vakanties in eigen hand omdat wij nu zelfstandigen zijn waardoor we meer dan twee weken vakantie kunnen opnemen, wat hier in Canada niet erg gebruikelijk is. 

Afgelopen week bleken de prijzen van de tickets flink gedaald en hebben we de knoop doorgehakt en meteen geboekt. We vliegen ook nu weer met Iceland Air waarbij er een optie was om een tussenstop te maken in IJsland voor hetzelfde tarief. Dat is natuurlijk een uitgelezen kans om IJsland te bezoeken, en mogelijk het Noorderlicht te zien. Op 25 maart vliegen we naar Nederland waar we donderdag de 26e zullen aankomen. We blijven tot na Pasen en vliegen op dinsdag 7 april naar IJsland en op 11 april vliegen we terug naar Kelowna. Al met al goede vooruitzichten! 

Time flies, having fun

Er is alweer een maand verstreken sinds ons laatste blogbericht en de tijd vliegt voorbij, we wonen inmiddels al weer vijf maanden in Kelowna. We voelen ons hier al helemaal thuis en Nederland missen we nauwelijks.

Vlak voor de verjaardag van Annemarie was er wel het gemis van vrienden en familie uit Nederland, dat is zo'n moment waarop het gemis duidelijk voelbaar is. Echter hebben we de verjaardag van Annemarie gevierd met mensen die we de afgelopen maanden hebben ontmoet, wel bijzonder omdat we de meesten van hen een half jaar geleden nog niet kenden. Het was met zijn vijftienen op ons balkon een gezellig drukte en een geslaagde avond met zelfgebakken taarten, groentekroketten en voorlopig genoeg wijn voor de komende maanden.


 Een aantal weken terug zijn we met Claudy, Olaf en Myrthe naar de I.P.E. in Armstrong geweest, een 5-daags evenement in countrystyle, met een rodeo, lumberjackshow, dierententoonstellingen, monstertrucks, landbouwvoertuigen en een kermis. Het was een typisch Canadees evenement en erg leuk om mee te maken.





Afgelopen weekend hebben we bezoek gehad uit Nederland, Bas en Nancy hebben twee dagen bij ons gelogeerd gedurende hun rondreis door Canada en Amerika. Het was leuk om vrienden uit Nederland te zien en hun kennis te laten maken met Kelowna en omgeving. We hebben veel ondernomen, zo zijn we op de eerste dag naar Mission Hill Winery gegaan, hebben we gewandeld langs het lakefront en zijn we 's avonds bij (ons inmiddels favoriete restaurant) Gasthaus on the Lake wezen eten.

De dag erna hebben een rondrit gemaakt waarbij we eerst de zalmen bij Hardy Falls hebben bekeken en vervolgens wat hebben gedronken bij The Beanery (het werk van Annemarie). Daarna op weg naar Penticton en een stop bij Wouda's Bakery voor Nederlands brood en vervolgens verder naar Naramata. Het gebied bestaat grotendeels uit wijngaarden en vele wineries. Tot Naramata hadden we al eens eerder gereden waarna we vervolgens moesten terugkeren omdat de weg van Naramata naar Kelowna (via de andere kant van het Lake) onverhard is. Aangezien we nu gebruik konden maken van de huurauto van Bas en Nancy hebben we deze weg gereden, een prachtige route vol met hobbels en kuilen maar zeer de moeite waard. We hebben de dag afgesloten met een barbecue op ons balkon en 's avonds een (ouderwets) spelletje skip-bo. De volgende ochtend was het na een gezamenlijk ontbijt al weer tijd om afscheid te nemen.

Zoals we eerder al lieten weten hebben we in de afgelopen periode al heel wat mensen ontmoet, wat zeker bijdraagt dat we ons hier al zo snel thuis voelen. Echter zijn het vooral Nederlandse mensen die we tot nu toe hebben leren kennen, ondanks dat we graag ook bevriend zouden raken met Canadezen. De collega's die we hebben zijn zeker vriendelijk maar het leeftijdsverschil is behoorlijk groot dus daar hebben we vriendschappelijk weinig aansluiting mee.
Op internet vonden we een advertentie van een Canadees stel dat op zoek is naar vriendschappelijk(e) contact(en) in Kelowna, aangezien ze naar hier zijn verhuisd vanuit Ontario. We hebben de stoute schoenen aangetrokken en laten weten dat we graag kennis zouden willen maken.
Vanmorgen hebben we elkaar voor het eerst ontmoet, bij een koffiecafé in het centrum. Het was een vriendelijk stel en we hebben zeker twee uur met elkaar gepraat en gelachen. Hoe het zich verder ontwikkelt zal blijken maar het was zeker voor herhaling vatbaar.

Verder gaat het allemaal zo zijn gangetje, Erik heeft het hardlopen (fanatiek) opgepakt en is druk aan het trainen voor de wedstrijd van 20 september. Hij loopt een race van 18 km welke start op Knox Mountain en via de bridge naar Quails Gate Winery in West-Kelowna.

Annemarie houdt zich enthousiast bezig met bakken en het uitproberen van nieuwe recepten, zoals koekjes, brood en taart. Gelukkig vliegen de kilo's er niet aan, onder meer door het (fysieke) werk bij The Beanery. Afgelopen week hebben we bij Glen Canyon bramen geplukt en deze week pruimen uit de tuin van vrienden. Al deze kilo's fruit zijn inmiddels verwerkt tot jam, genoeg voor komend jaar.





Philip, Mieke en de kinderen wonen sinds een maand ook in Coppersky en wel in hetzelfde gebouw als wij. Ondanks dat we niet de deur bij elkaar plat lopen is het erg gezellig, soms een uurtje bij het zwembad en de jacuzzi, bij elkaar een hapje eten, een spelletje doen of een ochtend met zijn tweeën naar de markt en het winkelcentrum (Annemarie en Mieke). Ook Mieke is dol op bakken en de Kitchen Aid staat ook bij haar op het aanrecht te pronken. Regelmatig worden er recepten of baksels uitgewisseld.

Inmiddels is het half september maar de temperaturen zijn nog steeds zomers, zeker in vergelijking met Nederland. Komende weken blijft het zo'n 25 graden, heerlijk weer. We zijn benieuwd hoe de winter straks zal zijn...

In het normale ritme

Sinds eind juni wonen we in ons appartement in West-Kelowna, inmiddels bijna twee maanden. Toch voelt het alsof we hier al wel een half jaar wonen want we voelen ons al behoorlijk thuis. Gelukkig hebben we beiden geen last van heimwee en behalve vrienden/familie missen we Nederland tot op heden niet.

Annemarie is twee weken geleden gestart met het werk bij The Beanery en tegelijkertijd werd ze (eindelijk) benaderd door het Visitor Center om daar te beginnen. Helaas kwam dat telefoontje dus 'te laat'. Het werk bij The Beanery is erg leuk maar fysiek wel pittig. Vooral nu het zomerseizoen is, is het er erg druk en moet er flink worden doorgewerkt. Inmiddels lukt het aardig om mee te draaien alhoewel het soms wel duizelt van al die verschillende soorten thee en koffie (zowel hot als iced) die ze verkopen. Met de collega's klikt het goed en het praten in de Engelse taal gaat steeds gemakkelijker alhoewel de taal soms voor lachwekkende momenten zorgt. Zo vroeg iemand onlangs waar dat accent vandaan kwam en toen Annemarie antwoord wilde geven zei die persoon, 'nee niet jij maar zij' terwijl hij aangaf dat het om de Canadese collega ging die hier is geboren en opgegroeid... Of een andere vrouw die tegen Annemarie zei, 'I love your accent', I think it's French?'

Nu we beiden aan het werk zijn komt er voldoende inkomen binnen om de vaste lasten van te betalen en blijft er ook geld over om leuke dingen van te doen, daar waren we in Nederland niet vanuit gegaan en het is heerlijk dat we ons hier geen zorgen om hoeven te maken.
We hebben zojuist voor oktober een weekendje weg geboekt naar Blind Bay vlakbij de Adams River. We zagen in een artikel dat 2014 een dominant jaar is wat betreft de trek van de zalmen, ofwel spawning (paaiende) salmon. In een dominant jaar keren miljoenen zalmen (in andere jaren varieert dat van honderden tot zo'n honderdduizend) vanuit zee terug naar de plek waar ze vier jaar daarvoor geboren zijn, om hun eitjes te leggen en vervolgens daar te sterven.  De Adams River is bij uitstek een bestemming om dit schouwspel te bekijken dus dat willen we niet missen.

Daarnaast blijft het hier maar zomeren alhoewel daar vanaf morgen verandering in lijkt te komen. Elke dag is zo'n 30-35 graden en waar het in Nederland soms met bakken uit de hemel komt hebben we hier de afgelopen 5-6 weken slechts één dag met regen gehad. Nadeel is wel het grote risico op bosbranden, zo was er afgelopen week opnieuw brand uitgebroken in West-Kelowna alhoewel het ditmaal wel wat verder van ons weg was dan de vorige keer.
Sinds een paar dagen zijn de bergen aan de overkant nauwelijks zichtbaar, het blijkt echter niet om bewolking of mist te gaan maar vanwege de bosbranden is er sprake van een 'smoky sky'. Wat dat betreft zou wat nattigheid hier van harte welkom zijn, voor komende dagen is er in ieder geval (eindelijk) regen voorspeld.

Wat helpt om ons hier thuis te voelen zijn de contacten die we in de maanden dat we hier wonen hebben opgedaan. We kunnen het erg goed vinden met Olaf, Claudy en hun dochter Myrthe die niet ver van ons vandaan wonen. Zo hebben zij vorig weekend bij ons gebarbecued en zijn we op BC-day (maandags) samen gaan floaten in Penticton. Dat was fantastisch, met je eigen luchtbed of opblaaseiland (je hebt eilanden waar een complete familie op kan) de rivier af drijven. We hadden onze luchtbedden aan elkaar vastgemaakt en liggend op onze luchtbed en af en toe een duik nemend in het water voelde het opnieuw als vakantie, fantastisch!

We hebben deze heerlijke middag afgesloten met een lekkere pizza in West-Kelowna waarna wij vervolgens zijn doorgereden naar de airport om Philip, Mieke en de kinderen welkom te heten.

Tijdens ons emigratieproces hebben we hen ontmoet tijdens een informatie-avond over solliciteren in Canada. Toen bleek dat zij ook plannen hadden om naar Kelowna te emigreren en dat zij in hetzelfde stadium waren met de aanvraag als wij. De afgelopen jaren hebben we contact met elkaar gehouden, onder andere om ervaringen, ideeën en tips uit te wisselen. Aan al dat wachten was ook voor hen uiteindelijk een eind gekomen en op 4 augustus zijn zij aangekomen in Kelowna waar we hen hebben onthaald met ballonnen en slingers. Inmiddels wonen zij sinds gisteren in hetzelfde appartementcomplex als wij en zijn zij druk met het regelen van allerlei zaken.

Of het komt door het mooie weer, de omgeving of het feit dat er van alles te doen is (of dat het allemaal nog zo nieuw is), we gaan regelmatig leuke dingen doen.
Een aantal weken geleden zijn we bij Kelowna Mountain Bridges geweest, een gebied dat 10 jaar geleden door een enorme brand is verwoest en waar ze nu verschillende hangbruggen hebben gemaakt met een prachtig uitzicht over Kelowna. Het was dit keer wel erg toevallig dat we ook Olaf, Claudy en Myrthe tegenkwamen want we hadden niets met elkaar afgesproken.

Ook hebben we een prachtige route gereden vanuit Kelowna naar Vernon en via de andere kant van het water en het plaatsje Fintry terug naar West-Kelowna. Of 'gewoon' genieten van een wandeling langs de beach en het meer, 's avonds na het eten vlak voor zonsondergang.
Afgelopen donderdag zijn we naar House of Rose Summer Music geweest, live-muziek op donderdagavond bij de Winery van Wouter en Aura waar we samen met Olaf, Claudy en Myrthe hebben genoten van de muziek en heerlijke wijn.



Annemarie is sinds vorige week weer begonnen met yoga, na een aantal lessen mee te hebben gedaan met de t'ai chi voor de zomervakantie heeft ze nu besloten dat ze toch de voorkeur geeft aan de yogalessen. De eerste lessen zijn goed bevallen evenals de kennismaking met één van de instructrices en de uitnodiging om een keer samen een kop koffie of thee te drinken.

Al met al lijken we ons draai behoorlijk te hebben gevonden en zijn we tot nu toe erg blij dat we deze stap hebben durven en kunnen zetten.

Aan het werk

Inmiddels zijn we een beetje gesetteld en krijgt het leven zijn normale ritme. Toch voelt het vaak niet zo, zittend vanaf ons balkon met uitzicht over de bergen of wanneer we een duik nemen in het zwembad of in het weekend heerlijk gaan toeren in de omgeving.

Toch is Erik doordeweeks druk aan het werk en hij maakt soms lange dagen, met temperaturen die regelmatig boven de 30 graden uitkomen niet altijd een lolletje.
Na het veelbelovende baantje bij het Visitor Center waar we uiteindelijk niets meer van hebben gehoord vertelde Olaf dat een Nederlands stel dat in Summerland een eigen koffiecafé runt nog op zoek was naar een medewerker, voor de langere termijn. Hij heeft contact met hen opgenomen en nadat Annemarie telefonisch contact had gehad zaten we al de dag erop in Summerland voor een kennismaking. We hebben een goed gesprek gehad met elkaar en Annemarie gaat maandag beginnen met haar nieuwe baan. Om te kijken of het bevalt start ze eerst met 2 dagen per week maar dit kan worden uitgebreid naar 3, 4 of 5 dagen per week. Spannend en vooral heel erg leuk!

Verder was het vorige weekend even spannnend met de bosbranden. In heel BC woedden ruim 150 branden waarvan 1 brand vlak achter ons was uitgebroken. Vooral 's avonds bij binnenkomst in West-Kelowna na het gesprek in Summerland, konden we de vuurhaarden op de berg goed zien en dat maakte wel indruk. De volgende dag hoorden we bij het benzinepomp dat de stroom mogelijk eraf zou gaan voor heel West-Kelowna en het omliggende gebied. De brand was namelijk nog maar zo'n 100 meter verwijderd van de enige elektriciteitspaal dus dat was spannend. We besloten om ons geplande dagje uit te verplaatsen en hebben snel wat boodschappen en kaarsen gehaald. Eenmaal thuis bleek dat we de instructie kregen om een koffer met spullen klaar te hebben staan in het geval de wind zou gaan draaien en ook wij geëvacueerd moesten worden, tot nu toe bevonden we ons net buiten de evacuatiezone. Ondanks de aantrekkende wind en het uitblijven van regen, lukte het de brandweerlieden om na een paar dagen de brand steeds een beetje meer onder controle te krijgen. Het was wel erg indrukwekkend want de vliegtuigen, helikopters vlogen af en aan en een colonne van 4 watervliegtuigen vloog diverse malen vlak over ons balkon (we konden de piloot zien zitten) om water te scheppen uit het meer vlak voor ons.

Een plekje (onder de zon)

Inmiddels is het al twee weken geleden dat pa en ma weer terug naar Nederland zijn gegaan. Erik is vorige week weer begonnen met werken en dat valt met dagelijks ruim 35 graden niet altijd mee. Ondanks de warmte bevalt het werk hem goed en is er voorlopig werk zat. Annemarie is druk aan het rondkijken voor vacatures en heeft inmiddels een aantal sollicitatiebrieven verstuurd. Vorige week heeft ze geïnformeerd bij het Visitor Center voor een (tijdelijke) baan en dat zag er even hoopvol uit. Helaas, tot op heden hebben we niets meer gehoord en dat is wel typisch Canadees. Het is hier heel gebruikelijk om te solliciteren en nooit wat te horen, geen bevestiging en geen afwijzing. Wanneer er wordt gezegd dat je wordt gebeld -of dat nou de elektricien is, de monteur van de televisie, de verkoper van de autogarage of de yogastudio- in dit geval heeft geen van allen de afgelopen twee weken teruggebeld. Dat is soms wel frustrerend, zeker omdat iedereen hier erg vriendelijk is. We hebben al begrepen dat dit bij de Canadese mentaliteit hoort en in Kelowna misschien nog wel een beetje meer vanwege het warme klimaat. Het gaat hier mañana, mañana...

In huis hebben veel spullen inmiddels een eigen plekje gekregen, ook al staan er nog een aantal dozen. Doos nummer 7, de doos die zoek was, is vandaag ook eindelijk aangekomen. Na weken radiostilte kregen we bericht dat deze weer terug was in Ontario (een paar duizend kilometer hier vandaan) en met de volgende chauffeur weer deze richting op zou komen. Het hele spul is nu weer compleet.

Onze keuken

Onze woonkamer gezien vanuit de keuken

Onze woonkamer 

Onze slaapkamer

 Uitzicht vanaf ons balkon

Zo langzaam aan begint er een beetje ritme te komen. Het is wel een luxe om hier te wonen met een zwembad, jacuzzi, sauna, fitnessruimte en tennisbaan voor de deur. En met die warmte is zeker het zwembad geen overbodige luxe.
Afgelopen weekend hebben we voor het eerst gezwommen in het meer en dan voelt het net alsof je op vakantie bent. We roepen dan ook dagelijks als we op ons balkonnetje zitten met uitzicht op de bergen of een duik nemen in Lake Okanagan, 'je zult hier maar wonen'.

Uitzicht vanaf het zwembad op het hoofdgebouw

Een eigen plekje

Het is al een tijdje geleden sinds ons laatste bericht op deze weblog en dat is dus ook de reden dat mensen die zich hebben aangemeld de afgelopen tijd geen berichten hebben ontvangen.

We hebben een heerlijke reis gemaakt en we zijn ruim vijf weken 'offline' geweest. Wel hebben we onze verhalen en foto's gedeeld op een andere weblog. Voor degenen die nieuwsgierig zijn naar onze reis, ga dan naar Op reis met Erik en Annemarie

Eind juni zijn we samen met de ouders van Annemarie aangekomen in West-Kelowna, toch wel een spannend moment. Voor hen was het de eerste keer dat ze de stad zagen, ook spannend omdat we de sleutel van ons eigen appartement gingen ophalen. Na het wonen in een motel en al dat reizen, waren we nu ook wel toe aan een eigen plekje.



We hebben de eerste paar dagen veel gedaan in ons nieuwe appartement zodat het in ieder geval alvast bewoonbaar zou zijn. Daarvoor moesten alle meubels en dozen opgehaald worden uit de storage en ook moesten nog verschillende meubels in elkaar worden gezet. Het was fijn dat pa en ma hierbij behulpzaam konden zijn en ook heeft Olaf ons geholpen met sjouwen en het bed in elkaar zetten.

Na twee dagen stonden de meeste meubels op hun plek en hadden we een paar dagen over om leuke dingen te doen en te bekijken in Kelowna. De dozen hebben we voor zolang 'opgeruimd' in de inbouwkasten, die we daar mooi voor konden gebruiken. Ook al was het elke dag een 'gezoek' naar van alles en nog wat en hebben we menig doos meer dan eens opengetrokken, het was bewoonbaar. Erik en Annemarie hebben de eerste dagen 'gekampeerd' op de logeerkamer (kussens en lakens waren vooralsnog onvindbaar) terwijl pa en ma prinsheerlijk in ons nieuwe bed hebben gelogeerd.

Kelowna en de Okanagan staan bekend om de vele wijnen en wijngaarden dus een bezoek aan Mission Hill Winery mocht natuurlijk niet ontbreken.







Ook hebben we een bezoek gebracht aan House of Rose Winery en hebben pa en ma kennis gemaakt met Wouter en Aura en de verrukkelijke wijn die ze maken. Ook nu was het weer erg gezellig en hebben we genoten. Na afloop hebben we natuurlijk nog een paar flesjes wijn gekocht.


In Peachland hebben we de eerste avond gegeten bij Gasthaus on the Lake, een erg gezellig en goedlopend restaurant met een prachtig uitzicht over Okanagan Lake en heerlijk eten.
In Summerland hebben we een ritje gemaakt met de stoomtrein, de Kettle Valley Steam Railway door het mooie Prairie Valley met uitzicht over de wijngaarden.

We hebben voor het eerst een duik genomen in ons zwembad, gezweten in de sauna, onze nieuwe barbecue uitgeprobeerd, wijn gedronken op het balkon, het WK-gekeken in de centrale ruimte omdat de tv het niet deed, het uitzicht over Kelowna bekeken vanaf Knox Mountain en Dilworth Mountain en gewinkeld bij Orchard Mall.

Voorbereidingen voor de barbecue

Op woensdag 2 juli was het dan toch tijd voor "afscheid". We hebben de ouders van Annemarie uitgezwaaid ophet vliegveld van Kelowna en dat was toch wel even een moeilijk moment. We hebben het erg fijn met elkaar gehad de afgelopen weken en we zijn blij dat ze nu zelf hebben kunnen zien waar we terecht zijn gekomen. 

Tegelijkertijd is het ook fijn om weer met zijn tweeën te zijn zodat we van ons huis een thuis kunnen maken en ons hier kunnen gaan settelen.